I’ve just read the Sheryl Sandberg’s book „ Lean In” and
decided to lean in and share my view. This post will be in Polish as you can
find a lot of reading in English on this,
ex.: FORBES:
10 things Sheryl Sandberg gets exactly right in Lean In or HBR: Three
reason men should read it. If interested in more join leanin.org.
Zainspirowana
książką Sheryl Sandberg, prezeską Facebooka „ Lean In” (polski tytuł: Włącz się
do gry) postanowiłam aktywniej włączyć się do gry i podzielić się swoimi przemyśleniami. Nie chciałabym jednak, żeby
ten artykuł został odebrany jako atak na mężczyzn, wręcz przeciwnie marzy się
mi świat, w którym wszyscy, kobiety i mężczyźni, biali i czarni, pełnosprawni i niepełnosprawni,
na równych prawach siadamy do jednego stołu i decydujemy o naszej przyszłości. A „kiedy zaczniemy już korzystać z talentów
całej ludzkości, instytucje będą działać wydajniej, w domach atmosfera będzie bardziej
pozytywna”. Raczej nie trzeba już dziś nikogo przekonywać, że zespoły
różnorodne podejmują trafniejsze decyzje, a efekty, które osiągają są bardziej
spektakularne!
 |
| Source: www.freedigitalphoto.net by franky242 |
Zgadzam się z
Sheryl, że „ osiągniemy prawdziwą równość tylko wtedy, gdy wszyscy będziemy
walczyć ze stereotypami”. Podobnie jak autorka chciałabym „zachęcić kobiety,
żeby miały wielkie marzenia, żeby szły do przodu, pokonując przeszkody, i w
pełni rozwijały swoje możliwości” , a mężczyzn, żeby je wspierali, zarówno w
pracy jak i w domu. W badaniu przeprowadzonym w 2007 roku na grupie dobrze
wykształconych kobiet pracujących zawodowo, które odeszły z pracy, 60% podało, że to mężczyźni mieli decydujący wpływ
na ich decyzję (Pamela Stone, Opting Out? Why woman Really Quit Careers ans Head Home; Berkeley: University of California Press, 2007; s. 62).
Chciałabym także poprosić
wszystkich dookoła, aby nie wywierali presji na te mamy, które zdecydowały się
wrócić do pracy, bo ta presja opiera się na emocjach, a nie na faktach! Badania
pokazują, że wyłączna opieka matki nie wpływa korzystnie, a jej brak niekorzystnie
na rozwój dziecka (NICHD Early Child Care and Youth Development). Natomiast to co rzeczywiście ma wpływ to: wrażliwi i pozytywnie nastawieni
ojcowie; matki, które pozwalają dzieciom, żeby o sobie decydowały; rodzice,
którzy są ze sobą emocjonalnie blisko związani! Mnie osobiście nie trzeba do
tego przekonywać, gdyż jako dziecko aktywnej zawodowo, zajmującej najwyższe
stanowiska w organizacjach (główna księgowa/dyrektor finansowy) mamy, nigdy nie
czułam się zaniedbana, a tym bardziej gorzej rozwinięta. Wręcz przeciwnie
wyrosłam na całkiem dobrze radzącą sobie w życiu osobę, a dodatkowo, zawsze
byłam i jestem dumna, że mam taką mądrą, wykształconą i aktywną mamę. Dziękuję
Ci mamo za to, że nie ograniczałaś mnie i mogłam o sobie decydować!
Jak
autorka, wierzę, że „w przyszłości nie będzie już kobiet liderek. Będą po
prostu liderzy”. Nie będzie też feministek, a będą feminiści, czyli ci którzy
wierzą w równość płci pod względem politycznym, społecznym i ekonomicznym. Tak jak kiedyś Sheryl, wiele kobiet z mojego otoczenia ma problem ze słowem „feministka”,
z jednej strony działają na rzecz wyrównywania szans, z drugiej wkurzają się
jak nazywa się je feministkami.
Już słyszę głosy,
że uprzedzenie związane z płcią nie istnieje i po co ta cała dyskusja? Czy
rzeczywiście nie istnieją? A co myślicie o bluzeczkach sprzedawanych w Stanach
z napisami: „Mądry jak Tatuś” i „Ładna jak Mamusia”. Daleko? To jak podoba Wam się
na pozór mądra opowieść o ojcu który wprowadza
dziecko w świat z głęboką puentą: „dziecko potrzebuje zarówno matki jak i ojca”,
tylko dlaczego mamusia siedzi pod pokładem i serwuje kakauko, a to tatuś na
pokładzie otwiera horyzonty, wprowadza dziecko w świat? To tylko kilka przykładów
stereotypów, które sami, często bardzo nieświadomie, utrwalamy. Aż wstyd się przyznać, ale i mnie się
to zdarza – do dziś pamiętam odpowiedź na prośbę synka mojej koleżanki o
naprawę ciężarówki: „ciocia nie jest techniczna, ciocia jest kobietą” oraz szybką i przytomną
ripostę koleżanki: „u nas w domu mamusia jest bardziej techniczna niż tatuś”.
Poniżej kilka wskazówek
przekazanych przez Sheryl, które mam nadzieję otworzą nas kobiety na włączenie się do gry:
Pamiętaj, sukces i sympatia
otoczenia w wypadku mężczyzny łączą się, a kobiety nie. Nie zgadzacie się?
Zostało to udowodnione w eksperymencie Heidi i Howarda. Ta sama historia
przedsiębiorcy, który odniósł sukces została przedstawiona dwóm grupom
studentów, z jednym wyjątkiem, w pierwszej grupie przedsiębiorcą była kobieta
(Heidi), w drugiej był to mężczyzna Howard. Studenci ocenili obie osoby jako
kompetentne, natomiast woleliby pracować z Howardem, a Heidi ocenili jako
samolubną. Zgodnie ze stereotypem, podobnie jak w historii o ojcu, który wprowadza
dziecko w świat, kobieta dba o dom i
dzieci, jest wrażliwą społeczniczką, a mężczyzna to twardy negocjator, który z
determinacją dąży do celu. Panie, które walczą o swoje są źle oceniane. Dopiero teraz, po 10 latach, zrozumiałam
dlaczego jeden z panów podczas rozmowy rekrutacyjnej, po mojej merytorycznej i stanowczej wypowiedzi
dotyczącej korzyści wynikających z wprowadzenia zarządzania projektami w firmie
i zatrudnienie mnie jako eksperta w tej dziedzinie zadał mi następujące
pytanie: „Czy pani jest kłótliwa?” Wtedy to pytanie mnie zaskoczyło, a dziś przynajmniej rozumiem dlaczego się
pojawiło. Mężczyźni negocjują częściej niż kobiety, ale kobiety też potrafią
negocjować, pod warunkiem, że robią to dla kogoś innego (firmy,
współpracownika) gdyż wtedy nie są oceniane jako wyrachowane.
- Negocjuj warunki zatrudnienia
i wynagrodzenia z uśmiechem,
w imię wszystkich kobiet, „ja”, zastąp „my” oraz przygotuj stosowne
uzasadnienie (panowie nie musza tego robić, bo od nich oczekuje się, że o
siebie zadbają). Dodatkowo, sukces też lepiej
smakuje, gdy go dzielimy z innymi! A jeśli starasz się uszczęśliwiać wszystkich
nie idziesz do przodu, więc nie martw się, jeśli nie wszyscy cię lubią!
- Bądź otwarta na ryzyko w życiu
zawodowym! Jak mówi
przysłowie, kto nie ryzykuje ten nie zyskuje, a my kobiety często mamy mniejszą
skłonność do podejmowania ryzyka. Bądź ambitna i nie bój się, że w danej chwili
nie masz odpowiednich umiejętności. Zamiast „nie jestem na to gotowa” mów sobie
„chcę to robić i nauczę się” radzi
Sheryl. Stawiaj na rozwój, a nie na nazwę stanowiska, podejmuj wyzwania i
ubiegaj się o awans! Nie czekaj na diadem, bo nikt go ci na głowę nie włoży. A
właściwie to „kto by nosił diadem w małpim gaju?”
- Ustalaj cele długoterminowe (marzenia) i krótkoterminowe – na najbliższe 18
miesięcy.
- Bądź autentyczna, mów prosto i konkretnie, ale i słuchaj- odzwierciedlaj!
- Bądź otwarta – proś o informację zwrotną (Co mogę poprawić? Co mogłabym
zrobić lepiej?). Bycie otwartym to wzięcie odpowiedzialności za swoje błędy!
Ustal zasady w organizacji/zespole mówienia sobie gdy coś nam się nie podoba.
- Nie tłum emocji w miejscu pracy próbując dorównać męskiemu stereotypowi!
Tak, możemy od czasu do czasu się rozpłakać. „Prawdziwy przywódca to
indywidualność, która wyraża się w sposób szczery i nie zawsze doskonały”.
- Nie odchodź zanim odejdziesz – nie wchodź w życie zawodowe rozglądając się
za wyjściem (czytaj rodzicielstwo).
- Znajdź sobie partnera, który uważa, że kobieta powinna być mądra, pewna
siebie i ambitna.
- Podziel obowiązki w domu, ale nie krytykuj męża – pozwól mu to zrobić po
swojemu. Kobiety, które mówią mężom co mają robić mają 5 godzin w tygodniu więcej pracy!
- „Zrobione jest lepsze od doskonałego”. Nie obwiniaj siebie, że nie jesteś doskonała.
Posłuchaj Mary Curtis: „Pozbawcie się poczucia winy mimo ciągłego braku czasu.
Sekret polega na tym, że nie ma żadnego sekretu – trzeba tylko starać się jak najlepiej
robić to co trzeba, wykorzystując to co się ma”. Mów o sobie „ kochający swoją
pracę rodzic” zamiast pracująca matka.
- Wspieraj inne kobiety!
Usiądźmy razem do stołu, kobiety i mężczyźni, i rozpocznijmy debatę. Pamiętam jak trudno było nam (Women@Thomson
Reuters) zaprosić mężczyzn do dyskusji i to nie dlatego, że nie byli
zainteresowani, czy nie rozumieli problemu, ale bali się co pomyśli o nich otoczenie.
Podsumowując zacytuje opinię Forbes opublikowaną na okładce książki:
„To doskonała chwila dla nas – kobiet i mężczyzn – by wreszcie przyjąć do
wiadomości fakt, że męski model sukcesu nie sprawdza się w przypadku kobiet, a
właściwie w przypadku mężczyzn również się nie sprawdza… Świat potrzebuje
kobiet, bo słowo sukces przestało być kojarzone jedynie z pieniędzmi i władzą.
Potrzebujemy nowych kryteriów: dobrego samopoczucia, zdrowia, umiejętności
wyłączenia się na chwilę, by podładować akumulatory i wreszcie zadowolenia z
pracy i życia”.
Tak się składa, że project management też jest zdominowany przez mężczyzn (70%), więc wykorzystując okazję zapraszam wszystkie zainteresowane panie do włączenia się w ten obszar. Nie tylko się nadajecie, ale możecie odnosić wielkie sukcesy!
.jpg)
